29-12-2017, 21:15

Om tien voor negen kom ik met de trein op C.S. aan. Ik ga met mijn vouwfiets via de lift naar beneden en vervolgens richting het pontje naar de NDSM. Het betekent wel 20 minuten wachten op de eerstvolgende. Het is koud en het waait hard. Om een beetje warm te worden loop ik heen en weer op de aanlegsteiger. Ik denk: ik kan wel het pontje naar de Buiksloterweg nemen, maar dan moet ik tegen de wind in helemaal naar Tuindorp Oostzaan fietsen. Ga ik niet doen.

Ik bedenk ook: ze zouden gewoon de hele dag elk kwartier een pontje moeten laten varen. Dan hoef je tenminste nooit 20 minuten te wachten. Maar ik zie ook dat er maar 15-20 andere mensen met mij staan te wachten. Dus ik begrijp ook wel dat zoiets niet lonend is.

Vanaf vijf over negen stroomt de aanlegsteiger van lieverlede vol. Een groep toeristen met een mobiele muziekinstallatie zorgt voor sfeer. Ze blokkeren daarmee wel de rode strook waar je eigenlijk niet mag staan. Meer en meer mensen komen aan gefietst en aan gewandeld. Ik ga tellen en hoop dat het er niet meer dan 250 zullen zijn, want zoveel passen er niet op het pontje. Ongeveer 150-200 schat ik, dus ook een plekje voor mij. Want, om nu weer een half uur te moeten wachten…

Het pontje meert aan en stroomt leeg. Sommige aso’s hebben geen geduld en gaan al tussen die stroom het pontje op. Waarschijnlijk willen ze een zitplaats bemachtigen. Ik laat me meevoeren door de golf mensen die vervolgens het pontje betreedt. En bemachtig een plekje in het gangpad.

Om me heen een en al geroezemoes. Tegenover me een groepje Duitse jongens. Naast me een aantal Turken. Aan de andere kant naast me groepje Nederlandse jongens. Ik kan het allemaal net niet verstaan, maar het prikkelt mijn fantasie: waar zouden ze het over hebben? En ik denk: mooi die pontjes, ze zorgen volop voor gesprekken.

Nou ja, niemand zegt een woord tegen mij.

Ruud van Dijk

Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief