De corona-pandemie begon bijna hilarisch. In de rij staan voor een boodschappenkar bij de supermarkt en dan ook nog lege schappen aantreffen. Geen wc-papier, geen pasta, geen aardappels en blikgroenten meer te krijgen. Geen handen schudden, maar elkaar een elleboog geven. In je elleboog niezen. Ik dacht daarbij soms: het zal wel niet de bedoeling zijn dat je in je elleboog niest en vervolgens iemand een elleboog geeft. Anderhalve meter afstand bewaren. En Rutte die ons vertelde dat we onze handen moesten ‘stuk wassen’.
Het werd iets minder om te lachen toen de mondkapjes op steeds meer plekken verplicht werden. Niet alleen in de winkels, maar ook in het openbaar vervoer, dus ook op de pontjes. Al snel stonden daar medewerkers van het GVB die de mensen sommeerden om een mondkapje op te doen als ze wilden opstappen. Sommige medewerkers waren daar streng in, anderen handhaafden wat lakser. En als je aan kwam rennen of fietsen als het pontje op het punt stond van vertrekken, was het goed als je het mondkapje pas opdeed aan boord.
Weer wat later verschenen er teksten op de borden bij de steigers: Aan boord van de veren is een mondkapje verplicht. En in het Engels: You must wear a face mask on board of the ferries.
Dus stonden we met z’n allen braaf met mondkapjes op de pontjes. Ik ook, gezagsgetrouw als ik ben. Een enkeling deed het niet en kon rekenen op verwijtende blikken van de anderen: zeg, waarom draag jij geen mondkapje? Niet dat de mensen er op werden aangesproken.
Maar in de loop van de tijd veranderde het gedrag van de passagiers. Is het omdat de medewerkers van het GVB er niet meer staan die de boel in de gaten houden? Steeds minder mensen dragen een mondkapje, soms niets eens de helft, zeker als er maar weinig passagiers aan boord zijn. Ik dan ook niet, maar ik kijk eerst wel hoe de verhouding dragers en niet-dragers is. Ben tenslotte geen held.
Twee weken geleden had ik een afspraak met Jaap voor een drankje bij Pllek. Hij moest van de overkant komen en was zijn mondkapje vergeten. Hij had rondgekeken en had er eentje op de grond bij de steiger gevonden. En die maar opgezet. We moesten er samen erg om lachen.
Gisteren kreeg ik het bericht dat Jaap was overleden aan de gevolgen van corona. Daarmee is hij wellicht de eerste mondkapjes-dode in Nederland.
Ruud van Dijk
Overzicht “Alle Pontjesverhalen“
Reageren? Stuur uw e-mail naar Ruud van Dijk
Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief
