De zomervakantie in 1969 begon en ik ging met mijn beste vriend Heinz Klaar met het vliegtuig op vakantie naar de Costa Blanca in Spanje. Het was in die tijd voor een jongen van negentien uit Amsterdam Noord niet vanzelfsprekend dat je zoveel geld bij elkaar kon sparen zodat je een betrekkelijk dure reis kon betalen. De meeste jongelui van onze leeftijd bleven met de vakantie noodgedwongen in Nederland maar wij waren er even klaar mee. Voor ons lonkte nadrukkelijk de Spaanse zon en de blauwe Middellandse Zee.
Deze vakantie van twee weken ging naar Benidorm in Spanje. Een vakantieplaats die begin jaren zestig vooral bekend was bij Engelse jongeren maar in de jaren erna toch ook steeds bekender werd bij Nederlandse jongeren. Wij hadden een 3- kamer appartement met groot balkon gehuurd aan de Playa Poniente. Dit strand was wat breder en nog niet zo druk als de Playa Levante. De vakantie stond – hoe kan het ook anders op deze leeftijd – vooral in het teken van uitgaan en contacten maken met meisjes.
Al snel hadden we hiervoor de juiste ontmoetingsplaats gevonden namelijk in Discoteka Club 007 op boulevard van de Playa Levante. We waren goed voorbereid, hadden prachtige kleding bij ons en we gedroegen ons als een paar playboys. Alleen zonder geld! We reden met de taxi naar de Discotheek 007 en we gingen na afloop ook weer met de taxi terug naar ons appartement. Een taxi kostte in die tijd omgerekend één gulden vijftig. Echt rijk hoefde je dus niet te zijn. Vanwege de zware nachten sliepen we iedere dag lang uit en soms kwamen we uiteindelijk pas om half vier op het strand. Echt bruin zijn we daarom niet geworden maar het was een geweldige vakantie. We haalden rare dingen uit. We hadden het appartement op de zesde verdieping en beneden ons zaten een paar meiden. Ik ben een keer in een overmoedige bui over de balkons twee verdiepingen naar beneden geklommen om indruk te maken op deze meisjes. Dat is uiteindelijk niet echt gelukt, erger nog de meisjes waren een beetje boos. Ik werd gezien als een ongewenste indringer en ik werd snel de deur uitgewerkt. Dat deed ik dan ook maar wel met een behoorlijke deuk in mijn imago. Tegenwoordig maak ik mij druk over al die maffe Engelsen die met hun bezopen kop hele gekke dingen uithalen maar ik realiseer mij nu achteraf dat ik in die tijd toch ook wel behoorlijk onverantwoordelijk bezig was.
Toen hebben we besloten het anders te gaan doen. Meisjes en jongens die wij ’s avonds in Diskoteka 007 ontmoetten, nodigden wij uit voor de volgende avond uit een feest op ons appartement. Wel eigen drank meenemen want het moest natuurlijk wel “low budget”. Dat werkte goed. Er kwamen wat jongens en meisjes waaronder twee typisch Engelse meisjes waar wij – om niet teveel in detail te treden – het goed mee konden vinden. Het werd die avond supergezellig. Er zijn geen gekke dingen gebeurd en het appartement is helemaal intact gebleven. Dat is tegenwoordig wel eens anders. Toch kozen wij ervoor om de andere avonden door te brengen in de 007.
Als wij ons aan het begin van de avond na een paar uurtjes op het strand vertoefd te hebben, terugkwamen in ons appartement dan stond er wel eens een klein orgeltje voor de deur van het complex te spelen. Twee schamel geklede oude Spaanse mensjes, een man en een vrouw, probeerden op die manier nog wat Peseta’s binnen te “harken. Spanje was toen echt nog een arm land en wij dachten toen dat wij aan ontwikkelingshulp deden door 5- en 10 peseta muntjes naar beneden te gooien. Ik moet dit verhaal vertellen omdat ik altijd eerlijk moest zijn van mijn vader en moeder maar ik ben er achteraf beslist niet trots op. Maar goed we waren 19 en nog kwajongens maar ik wil het beslist niet goed praten!
Na terugkomst in Amsterdam Noord kwam ik er al snel achter dat ik een infectie (geelzucht) had opgelopen. Ik werd helemaal geel tot zelfs het wit in mijn ogen. Deze infectie kan ik opgelopen hebben in het (zee)water. Achteraf niet zo gek want de riolering van de appartementen werd in die tijd gewoon nog op pakweg 600 meter in open water in de zee voor de Playa Poniente geloosd. Achteraf realiseerde ik mij dat je de buizen op het strand gewoon kon zien. In ieder geval was de geelzucht een vervelende aandoening die mijn lever in de war bracht waardoor ik de hele dag doodmoe was. De eerste weken kon ik mijn eten niet binnen houden omdat ik geen vet kon verdragen. Ik leefde dus een tijdje alleen op eten waarin geen vet zat. Wel was het ongeveer de laatste keer dat ik door mijn moeder op die bovenwoning aan de Wingerdweg in Amsterdam Noord vertroeteld werd. Wekenlang heb ik bijna alleen op vetarme vruchtenyoghurt en fruit geleefd. Na ongeveer vier weken was ik acht kilo afgevallen en ging het wat beter. Eindelijk had ik mijn ideale gewicht van 74 kg gehaald! Dat was mij anders nooit gelukt. Helaas, toen Ik weer gewoon begon te eten en mijn normale leven weer ging oppakken, waren de kilo’s er zo weer aan.
De infectie had ook zijn goede kanten. Toeval bestaat niet! Toen ik aan het eind van de zomer voor het eerst weer eens een weekend vanuit Amsterdam met de trein en bus naar mijn ouders in Groet ging, heb ik in de bus naar Camperduin mijn grote liefde, “Het Meisje Met De Grote Ogen En De Zachte G” leren kennen. Maar daarover volgende keer meer!
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
© 2022 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Harry van Santen de Hoog?
Dat kan via het reactie formulier van Harry.
