Zaterdag 11 juni was er een fietstocht langs de verschillende plekken waar in de toekomst de verschillende bruggen over het IJ aan land komen. Deze fietstocht werd georganiseerd door de gemeente Amsterdam in samenwerking met Architour. En ik was mee. Van te voren had ik stilletjes gehoopt dat de regen met bakken uit de hemel zou vallen en dat er een windkracht 8 zou staan. Leek me een mooi decor voor een charme-praatje over het nut van de bruggen. Maar de zon scheen en er stond slechts een briesje.
We waren met 12 deelnemers. Op het afgesproken tijdstip bij het voormalige Remeiland was de begeleider er nog niet, maar daar kwam hij al aangefietst: Jos van Architour. Hij stelde zich voor en hield vervolgens een uitvoerig betoog over de geschiedenis van de plannen voor de bruggen. Zo waren er ruim honderd jaar geleden al ideeën. En de gemeente dacht een aantal jaren terug: met de voortschrijdende ontwikkeling van Noord moet het er eindelijk eens echt van komen. Maar de plannen voor bruggen vanaf het Java-eiland en vanaf het Stenen Hoofd werden door Rijkswaterstaat afgeschoten: te gevaarlijk voor de scheepvaart.
Dus kwam er de commissie D’Hooghe. En die had een briljant idee. De brug in het oosten wat verderop naar het oosten en de brug in het westen wat verder naar het westen. Zodat de bruggen niet langer in een bocht in het IJ lagen, want het schijnt dat grote schepen ongeveer vier keer hun eigen lengte vooruit moeten kunnen kijken om goed te kunnen manoeuvreren. Iedereen blij en de partijen werden het eens.
Halverwege het betoog van Jos klinkt opeens een scheepshoorn achter ons. We kijken allemaal achterom en zien dat twee binnenvaartschepen het pad van het pontje naar de NDSM kruisen. Is de scheepshoorn ter begroeting of om te waarschuwen voor een mogelijke aanvaring? Aanleiding voor Jos om te vertellen dat het IJ de drukste vaarroute van Nederland is en dat het met al die pontjes soms voor bijna-gevaarlijke situaties zorgt.
De boodschap van Jos is vooral dat Amsterdam op haar toekomst voorbereid moet zijn. Het aantal inwoners van Amsterdam stijgt en vooral het aantal inwoners van Noord. Daar horen goede verbindingen bij. De pontjes kunnen het nu nog wel aan, maar in de toekomst niet meer. Maar, benadrukt Jos, tussen plannen en de realisatie kunnen heel veel jaren zitten, waarin ook nog eens van alles kan veranderen.
Daarna fietsen we naar de Pontsteiger voor een korte uiteenzetting over het wel en wee van dat gebouw. Daarna naar het Stenen Hoofd. Dan heb ik het wel gezien en neem ik afscheid van Jos en de groep. Ik besluit om het pontje vanaf de Pontsteiger terug naar huis te nemen. Bij de aanlegsteiger schrik ik, een enorme groep mensen staat er al te wachten en ik moet achteraan sluiten. Waarschijnlijk weer een festival op de NDSM. Ik ga op mijn tenen staan en maak een schatting van het aantal hoofden voor me. Wat minder dan 200, dus ik kan waarschijnlijk wel mee.
En ik denk…
Misschien toch niet zo gek die bruggen. Nooit meer wachten op een pontje, met de vrees dat je niet mee kunt. En als het toch nog jaren kan duren voordat die bruggen er daadwerkelijk liggen, tegen die tijd ben ik een oude man en heb ik vast al genoeg gespaard voor een E-bike. Dan fiets ik fluitend de helling van de brug op en vlieg ik als een kamikazepiloot naar beneden. Ik verheug me er nu al op. Kom maar op met die bruggen!
Ruud van Dijk
Gerelateerd:
Deel 1 van Charme-offensief
Deel 2 van Charme-offensief
Meer pontjesverhalen met als onderwerp: Charme-offensief?
Overzicht “Alle Pontjesverhalen“
Reageren op Charme-offensief? Stuur uw e-mail naar Ruud van Dijk
Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief
Amsterdam Noord Charme-offensief
