Mijn ome Sjors en tante Riek hadden dus ook een vakantiehuisje, nou ja een tenthuis op dezelfde boomkwekerij Carpediem (Pluk De Dag) in Groet.
Die eerste jaren vanaf 1956 in Groet deden wij als twee families veel samen. Wij gingen graag buurten bij onze oom en tante die een paar huisjes verderop zaten. Het was er beregezellig. Vaak gingen we pesten, een kaartspel dat wij als jonge kinderen al snel mee konden spelen. Ome Sjors speelde tijdens het pesten altijd vals. Als we aan het kaarten waren, liet hij regelmatig van geniepige onhoorbare stinkende windjes en dan beschuldigde hij zijn neefjes (mijn broer en mij) ervan dat wij dat deden.
Wij begonnen dan tegen te stribbelen dat wij dat echt niet gedaan hadden en dan had hij de grootste lol. Het ging bij ome Sjors heel vaak over poep. Dat was een favoriet onderwerp van hem. Soms begon hij te vertellen dat hij die ochtend weer zo’n grote bruine jongen had gelegd. Ook dan zat hij met een lachend gezicht naar ons te kijken. Met hem was het altijd lachen. Al gauw noemden wij hem Sjorsie Poep en dat vond hij niet erg..
Toen we klein waren en we aan het spelen waren op het speelveldje van het kampeerterrein/ boomkwekerij , ging hij wel eens op zijn knieën zitten tussen het hoge gras en ging met zijn handen door het gras. Dan zei hij: “Kijk nou eens wat ik hier vind, een dubbeltje”. Dan liet hij ons dat dubbeltje zien en dan gingen wij natuurlijk ook zoeken maar wij vonden nooit wat. Dat zei hij: “Daar snap ik nou helemaal niets van”. Dan ging hij opnieuw op zijn knieën zitten en ja hoor dan vond hij opnieuw een dubbeltje. Wij begrepen er niets van!
Ome Sjors was op jonge leeftijd al kaal. Als ik nu naar zijn foto kijk dan denk ik wel eens dat hij misschien model heeft gestaan voor de Vieze Man van Koot en Bie. Feit is echter dat deze typetjes pas later zijn uitgevonden. Toch was ome Sjors een grappige oom waar we veel mee gelachen hebben.
Ome Sjors had echter ook een mysterieuze kant maar dat bleek pas veel later. Hij was diamantslijper en werkte in Antwerpen. Die stad was toen nog het middelpunt van de diamandindustrie. De hele week was hij aan het werk in Antwerpen en tijdens het weekend was hij thuis bij zijn vrouw en zoon. Iedereen dacht dat de Nieuwendammerdijk in Amsterdam- Noord zijn thuis was. Toen hij echter op de zeer jonge leeftijd van 44 jaar overleed, bleek dat hij in Antwerpen nog een vrouw en kind had. Voor mijn tante was dit natuurlijk een enorme klap. Eerst je man verliezen en dan erachter komen dat je niet de enige was. Dan kun je wel spreken van een groot geheim.
Vanaf 1956 zaten wij tijdens de zomervakantie ieder jaar vijf weken in ons tenthuis in Groet. Aangezien werkende vaders maar twee weken vakantie hadden, waren we dus drie weken doordeweeks alleen met onze moeder. Als het mooi was weer gingen we naar het strand van Hargen of Camperduin. Bij minder mooi weer gingen wij wandelen in de duinen.
Bij een van die wandelingen gebeurde het volgende. Met tante Riek en haar zoon waren we met zes personen. We waren aan het wandelden met onze moeder, tante Riek, neef Jopie van ongeveer 14 jaar, mijn zus Ans van ongeveer diezelfde leeftijd en verder mijn broertje Hennie (later Henk) en ik. Na een uurtje wandelen in de duinen moest tante Riek plassen. Ze kon het niet langer ophouden en zonderde zich even af van de groep om een plasje ergens in een duinpan achter een boom te doen.
Bij terugkomst zei mijn neef dat hij alles gezien had. Hij tekende in het zand eerst een rondje en vervolgens een streep in het midden met nog eens een kleiner rondje in het midden. Hoewel wij nog niet zo oud waren, wisten wij ook wat die tekening betekende. Wij moesten erom om lachen maar tante Riek was “not amused”. Ze werd ontzettend boos en is met een stok achter haar zoon aangerend, tierend wat een rotjoch het wel niet was.
Toen wij al lang weer thuis waren van de wandeling, kwam tante Riek in haar eentje doodmoe aansjokken. Ze had Jopie niet gevonden waardoor ze zich vervolgens weer zorgen ging maken waar die rot jongen nou was gebleven. Enige tijd later kwam Jopie aanlopen. Jopie was haar enige zoon dus tante Riek was dolgelukkig dat hij weer terug was en ze was het hele voorval dus heel snel vergeten.
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
© 2021 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie (De geheimen in de familie) berust auteursrecht.
AmsterdamNoord.com De geheimen in de familie
