Vrijdag 25 maart 2022.
Het is deze week buitenproportioneel mooi weer op Texel zoals het trouwens al de gedurende de gehele maand maart al prachtig weer is. Onze zoon heeft als een soort pensioenvoorziening enkele jaren geleden een appartement in De Koog gekocht. Begin maart had hij aangegeven dat het appartement nog vrij was en dat wij daar dan wel een midweek in konden. Dat doen we ieder jaar wel een of twee keer waarbij we een stilzwijgende afspraak hebben dat ik dan wat kleine klusjes in het appartement doe. Ook deze week stonden er wat klusjes op het programma. Schilderijtjes ophangen, een radiator en leidingen schilderen en een soort voorjaarsschoonmaak doen zodat het appartement daarna weer “spic en span” is voor de verhuur. Het appartement ligt aan het eind van de Dorpsstraat met uitzicht op de duinen en camping Kogerstrand. Hoe mooi kun je het hebben! Door dit uitzicht kreeg ik spontaan beelden op mijn netvlies van mijn eerste vakantie in 1966 op het Kogerstrand op Texel.
We hebben deze week mijn zus meegenomen omdat vorig jaar omstreeks deze tijd haar man is overleden en dit een emotionele periode voor haar is. Het appartement heeft een extra slaapkamer dus de privacy is gegarandeerd. We zijn maandagmiddag met de boot van 13.30 uur aangekomen op Texel en zoals altijd overvalt ons een gevoel van vakantie. Bijna iedereen die je over Texel spreekt, heeft dezelfde ervaring. Als je van de boot afrijdt, komt er een weldadige rust over je heen. De rit naar De Koog duurt pakweg 20 minuten. Na aankomst in het appartement hebben we snel de spullen uitgepakt en zijn we een wandeling gaan maken op het strand.
De ochtenden daarna hebben we veelal gebruikt voor de eerdergenoemde klusjes af te handelen. De middagen hebben we gebruikt om over het eiland te fietsen. Hoewel het ieder jaar dezelfde fietsentochten zijn, kunnen we er iedere keer weer van genieten. Dinsdagmiddag naar Den Burg. Nieuw was op woensdagmiddag een boottocht vanuit Oudeschild naar De Razende Bol in combinatie met een bezoek aan de marinehaven in Den Helder.
Voordat iemand nu gaat denken dat er op het eiland een oversekste Texelse boer rondloopt met een rood hoofd is enige uitleg op zijn plaats. De Razende Bol is een zandbank aan de westkant van het eiland die tegenwoordig niet meer onder water loopt. Het is dus nieuw land nu nog onbewoond maar de voorspellingen zijn dat deze zandbank uiteindelijk zich tegen Texel “aanknuffelt”. Het was een interessante boottocht. Op de donderdagmiddag bezochten we de Noordkant van het eiland. Een wandeling op het superbrede strand bij de vuurtoren en aansluitend een bezoek aan de IJsboerderij in de buurt.
Deze vrijdag is al weer de laatste dag van onze minivakantie op Texel. We hadden afgesproken dat we als afsluiting koffie zouden gaan drinken en een lange wandeling zouden gaan maken op het strand bij Paal 17. Ondanks de drukte vonden we in het restaurant met dezelfde naam nog een plekje op een lounge set, volop in de zon. Een wereld plek, dus. We bestelden cappuccino zonder iets erbij omdat we de afgelopen dagen al teveel erbij hadden gegeten. We hadden onze cappuccino nog in de hand toen er een vrouw met hond aankwam en vroeg of ze er ook bij mocht komen zitten. Wij hadden geen probleem.
We raakten in gesprek met de vrouw. Ze was ongeveer van onze leeftijd en stelde zich voor: “Ik ben Anita en de hond heette Belle”. Ze vertelde dat ze tegenwoordig in een klein dorpje woont maar geboren en opgegroeid is in Amsterdam, bij de Albert Cuypstraat. Ze is 12 jaar geleden verhuisd naar Marken. Ik merkte op dat dit in mijn ogen wel een opmerkelijke switch moet zijn geweest van de praatgrage Amsterdammers naar de gesloten Markense gemeenschap en vroeg haar of ze wel contact kon krijgen met de Markers. Ze vertelde dat ze een truc bedacht had. Vanaf het begin is ze met de hond op de Dijk van Marken gaan lopen en kon op deze wijze contact maken. Na enkele jaren heeft ze een fotoboek samengesteld met interviews met de “baasjes” van de honden.
Ik vertelde haar dat ik deze week een boek had uitgebracht over mijn herinneringen uit mijn jeugd in Amsterdam Noord maar dat één van de hoofdstukken in mijn boek gaat over mijn vakantie in De Koog in 1966. Ik heb haar mijn kaartje gegeven met de titel van mijn boek “Herinneringen Van Een Doodgewone Jongen Uit Amsterdam Noord”. Nu maar hopen dat ik haar nieuwsgierig heb gemaakt en dat ze mijn boek gaat kopen.
Diezelfde vrijdagavond ben ik achter de computer gaan zitten en heb dit verhaal opgeschreven. Mijn gedachten dwaalden echter steeds af naar die mooie vakantie op Texel op de Camping Kogerstrand waar ik als jongen van zestien in de zomer van 1966 een geweldige vakantie heb gehad. Dat is al meer dan 55 jaar geleden.
De opgang naar Kogerstrand (Harry en Heinz)
Ik was daar met een vriend Heinz die sinds mijn vierde jaar al mijn beste vriend is. Hij was drie dagen nadat ik in Amsterdam Noord geboren was in Duitsland geboren en was toen zijn biologische moeder ernstig ziek was door zijn tante meegenomen naar Amsterdam-Noord. Na de kleuterschool hebben we in dezelfde klas van de Wingerdschool gezeten. Daarna gingen we naar verschillende scholen. We voetbalden ongeveer van ons achtste jaar in hetzelfde elftal bij de Volewijckers en dat bleef zo tot ongeveer ons achttiende jaar.
In 1966 gingen Heinz en ik dus kamperen op Texel. Duincamping Kogerstrand op Texel lag midden in de duinen en direct aan zee bij De Koog. Die vakantie maakten wij kennis met het uitgaansleven op de Beatboerderij Sarasani. Het was een boerderij ergens buiten Den Burg en gedurende de zomervakantie het Mekka van de Popmuziek. Daar zagen wij voor het eerst o.a. de Amsterdamse popgroep The Outsiders met Wally Tax. In de pauzes was er vaak een legendarisch optreden van Willem van Texel, een locale grootheid die vooral protestsongs van Bob Dylan en Donovan zong.
Een ander hoogtepunt van de vakantie was dat onze tent gedeeltelijk in de fik ging. Gelukkig konden we het vuur snel blussen en konden we onze vakantie wel voortzetten. We hebben de verbrande voortent er maar afgeknipt en we zijn onverstoord doorgegaan met onze vakantie.
Het werd ondanks dat we leefruimte hadden moeten inleveren in onze tent toch een geweldig vakantie met mooi weer. Op het strand maakte ik kennis met Anne. Een prille ontluikende liefde. We zoenden en ik maakte mooie foto’s van haar op het strand maar daar bleef allemaal bij. Volgens mij had ze nog een vriendje thuis.
Op het strand luisterden wij op de transistorradio naar de zeezenders Veronica en Radio London. In 1966 was de plaat “I Want You” van Bob Dylan de grote zomerhit. Het is er in De Koog niet van gekomen en trouwens in Amsterdam ook niet. Terug in Amsterdam heb ik een paar weken verkering gehad met Anne. Zij woonde met haar moeder op een wat ze in Amsterdam een halve woning noemden. Dat was in de Tweede Oosterparkstraat op twee hoog in Oost. Een halve woning betekende niet meer dan een voorkamer en een achterkamer met daar tussenin een soort bedstee. Het was er dus krap. Ik maakte kennis met haar moeder. Ik herinner mij dat de koelkast naast het bed van haar moeder stond. Hier werd mij duidelijk dat het nog kleiner kon dan bij mij thuis aan de Wingerdweg in Noord. Hoewel, de koelkast naast het bed kan ook heel verleidelijk zijn maar waarschijnlijk dwalen mijn gedachten teveel af.
Ik heb nog kennis gemaakt met de getrouwde zus van Anne, ergens op een tuincomplex bij Zeeburg langs de Schellingwouderbrug. Ik vermoed dat deze zus lid was van de Ballotagecommissie want kort daarna maakte Anne onze prille verkering uit. Wat wel leuk is dat tientallen jaren later bleek dat de dochter van Anne bij mij in de straat in Hoorn woont. Chantal, zo heet de dochter bleek ook nog eens bij mijn dochter Saskia in dezelfde klas te hebben gezeten.
Chantal heeft mij op zeker moment gevraagd of ik de foto’s van haar moeder van Texel uit 1966 bewaard had. Ik heb daaruit opgemaakt dat ik in die tijd al een talentvolle fotograaf was die hele mooie foto’s maakte en welke een onuitwisbare indruk hadden achtergelaten bij Anne. Helaas, toen Koos Alberts in 1984 zijn hit “Ik Verscheurde Je Foto” uitbracht, dacht ik: “O ja, dat moet ik ook nog doen”. Achteraf is het jammer dat ik deze foto niet meer heb. Deze foto had prachtig gepast in dit mooie verhaal. Het gehele verhaal is trouwens te lezen in mijn boek “Herinneringen Van Een Doodgewone Jongen Uit Amsterdam Noord” (te bestellen via: www.kelbo.nl of in de boekwinkel.
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
© 2022 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie berust auteursrecht.
