De lagere school die mijn ouders voor mij hadden uitgezocht was de Lavendelschool op de Papaverhoek 3. Ik kwam er in de derde klas en daar bleek dat mijn kennisniveau ruim voldoende was om mee te kunnen komen. Gelukkig maar, want ik moest mij als boerenpummeltje staande houden tussen de gehaaide Amsterdammertjes.
Amsterdam-Noord moest in die tijd nog wat herstellen van het oorlogsverleden en ik kan mij herinneren dat op het Mosplein een monument werd onthuld van een Phoenix. Een vogel die uit zijn as herrees. Het zei me niks en ik vond het maar een rare vogel.
(Foto: Stadsarchief Amsterdam, Oppenheim, G.L.W. (1906-1984))
Mijn aandacht ging meer uit naar de voetbalvereniging De Volewijckers die haar stadionnetje op het Mosveld had. Zelf keken we vanuit de school op het veld van Energia. Later ben ik dan ook lid geworden van De Volewijckers en mocht daardoor meedoen met het schoolvoetbalteam van de Lavendelschool.
Aan het eind van ieder schooljaar gingen we op schoolreisje. Met de bus naar Velserend, Oud Valkenveen, of Bloemendaal. Daar werd veel kattekwaad uitgehaald, maar we hadden er ook veel plezier. Veel namen van kinderen kan ik me niet meer herinneren, maar enkelen weet ik nog. B.v. Jeepie Mannaart, Jantje Kras, Astrid van Look, Adrie van Oort en (Henk) Notenboom. Onze meester heette van de Hoek en het hoofd van de school was meneer Sonneveld.
Het voorste deel van het schoolgebouw was een soort ambachtschool en heette Adama van Scheltema school.
In de omgeving van de school konden we ons dikwijls vermaken met het kijken naar het lossen van zandschepen die aanmeerden aan de kade aan het eind van de Papaverhoek. Een hijskraan met happer haalde het zand uit een boot en stortte het in een soort hoge container, waar later een vrachtwagen onder ging staan. De schuif werd geopend en het zand kletterde op de vrachtauto. Een spectaculair gezicht.
Tegenover de ingang van de school was een klein halletje waar een snoepkar gestald stond. En voor wie over een paar centen beschikte was daar allerlei snoepgoed te krijgen. Drop, toffees, spekkies, chocola, etc. Van “snoep gezond, eet een appel” hadden we nog nooit gehoord.
Wie dus over een paar centen beschikte had veel vrienden. En om aan centen te komen struinden we ’s zaterdags na afloop van de markt het marktterrein af op zoek naar geld.
Soms vond ik een cent, dan weer een stuiver en je was spekkoper als je een dubbeltje vond.
Trouwens ik had toen al een soort bijverdienste, want op zaterdagmiddag (’s ochtends was er nog school) hielp ik de broodbezorger van de CO-OP (bakker Arie) met zijn broodkar door de bloemenbuurt en gaf de gewenste bestellingen aan vanuit de bakkerskar. Mijn beloning voor een middag zwoegen was een krentenbol + een dubbeltje.
Op school ging het prima. Zelfs zo goed dat meester van de Hoek mij in de 6e klas wilde klaarstomen voor hoger vervolgonderwijs. In de gewone lessen haalde ik zeer goede cijfers en hij offerde een deel van zijn vrije tijd op om mij na schooltijd bijles te geven tot het niveau van HBS. Intussen had ik ook al 2 jaar franse les gehad bij het schoolhoofd meneer Sonneveld. Dit alles ook buiten schooluren, maar er stond ook wat op het spel, want als ik zou worden toegelaten tot de HBS dan was ik het eerste kind dat na de oorlog van uit deze school zo hoog zou doorstromen. En dat lukte. Ik slaagde voor het toelatingsexamen en werd aangenomen op de 1e vijfjarige HBS-b aan de Keizersgracht.
Daarmee werd voor de school een mijlpaal bereikt en het heeft mij de kans gegeven om een glanzende carrière op te bouwen.
Meester van de Hoek was een gedreven leraar, maar ook sportief. Hij deed aan atletiek en nam eens deel aan de Florapark-loop. Die werd elk jaar gehouden over de wandelpaden van het Florapark en ik weet nog dat ik hem na de finish een reep chocola mocht aanbieden, ook mede namens mijn ouders. Hij heeft mij geïnspireerd en tot een goede prestatie gedreven.
Vanaf die tijd moest ik dus dagelijks op de fiets via de Tolhuispont, naar de Keizersgracht. In de middagpauze mochten de kinderen uit Noord overblijven in de kosterij van de tegenover liggende Westerkerk. Ook aan die periode “aan de voet van die ouwe Wester” heb ik nog goeie herinneringen. En langzamerhand voelde ik mij meer een Amsterdammer, dan een buitenstaander en dat mede door een prettige tijd in Amsterdam-Noord op de Lavendelschool.
Bekijk alle afleveringen “Mijn jeugd in Amsterdam-Noord“
© 2023 Wim Mulder. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Wim mulder?
Dat kan door de redactie een mail te sturen. Wij sturen uw bericht dan door naar Wim.
