Verdwenen maar niet vergeten behandelt negentien voetbalverenigingen die in 1954 betaald voetbal gingen spelen, maar gaandeweg ophielden te bestaan. Behalve de Volewijckers waren dat clubs als Be Quick, Enschede, Fortuna ’54, Vlaardingen en Wageningen. Verdwenen maar niet vergeten citeert Mosveld-baby Henk Looijen: ‘Het was een combinatie van factoren. In feite was de clubleiding ook niet capabel om een profclub in goede banen te leiden. De Volewijckers is nooit armlastig geweest, maar toen de beste spelers vertrokken, kwamen er kwaliteitsarme spelers van buitenaf voor in de plaats.’ De Volewijckers degradeerde in 1963 uit de eredivisie en dat had vooral te maken met het overlijden van Daan de Jongh. Looijen: ‘Zijn dood maakte enorm veel indruk. Het plezier was weg, de motivatie verdwenen.’ Na de degradatie, in het seizoen 1963-1964, kwam de Volewijckers uit in de eerste divisie. Dat was het laatste jaar dat de groen-witten op het Mosveld speelden en ondanks de magie van dat voetbalterrein werd de Volewijckers zesde in de eindrangschikking. Frits Kick zegt in 50 jaar betaald voetbal: ‘Het blijft zonde dat het Mosveld is verdwenen. Die enorme sfeer die daar hing, vergeet ik nooit. Zoals het ook zonde is dat de Volewijckers geen betaald voetbal meer speelt. Ik ben ervan overtuigd dat de club nog bij de profs had gespeeld als het bestuur het wat beter had aangepakt.’ Als Hassie van Wijk en Frits Soetekouw waren gebleven en Dick Schenkel en Gerrie Clement waren teruggekeerd in Noord, dan was de Volewijckers ongetwijfeld weer gepromoveerd naar de eredivisie. Dat zou vermoedelijk zelfs gebeurd zijn op sportpark Buiksloterbanne. Maar as is verbrande turf. Piet Boogaard heeft nog één seizoen, 1964-1965, op de Buiksloterbanne meegespeeld en werd toen gecontracteerd door DWS, waarvoor hij drie seizoenen uitkwam. Boogaard was met 25 doelpunten de topscorer van de Volewijckers in de eredivisie van 1961 tot en met 1963. Boogaard keerde terug bij de Volewijckers in het seizoen 1970-1971. Wout Schaft en Boogaard hoefden niet zo nodig carrière te maken in de voetballerij. Schaft, die de Volewijckers trouw bleef van 1958 tot 1970, had een drankengroothandel en Boogaard runde een transportbedrijf. Om het hoofd boven water te kunnen houden zette de Volewijckers na elk seizoen spelers op de transferlijst. In juni 1965 staan op die lijst Cees Kick, Henk Ellens en Hans Reuser. Henk Looijen is op eigen verzoek op de transferlijst geplaatst. C. Kick ging op amateurbasis naar SC Gooiland. In Anno de jaren zestig staat Boogaard in 1969 op de elftalfoto van Gooiland. In augustus 1969 kwam Dirk de Ruiter uit voor het Utrechtse Velox. |
||||||
Alle afleveringen “Voetbal benoorden het IJ” (na 1945)
Alle afleveringen “Voetbal benoorden het IJ” (tot 1945) |
||||||
Dit artikel is ook opgenomen is ons groter overzicht over De Volewijckers | ||||||
Bronnen: • Evert Vermeer. De bijbel van de Eredivisie; feiten en cijfers van 50 jaar betaald voetbal. Amsterdam, 2004. • Anno de jaren zestig. Een uitgave van Voetbal International. Portretten van 73 voetbalclubs uit de jaren zestig. WP Sport Media BV, 2004. • Martijn Schwillens. Verdwenen maar niet vergeten; 50 jaar betaald voetbal. Arko Sports Media BV, 2004. • 80 jaar de Volewijckers, 1920-2000, door Bab van Breenen. • Matty Verkamman, Frans van den Nieuwenhof. 50 jaar betaald voetbal; de complete geschiedenis. De boekenmakers, 2004. © 2017 Albert van der Vliet (†). Op deze publicatie berust auteursrecht. Op de hoogte blijven van toekomstige artikelen in deze serie? |