Waarschijnlijk al wel eens gezien, of misschien ben je er zelf eentje: mannen in korte broeken. Zelfs als het koud is, of juist als het koud is. Het zijn alleen mannen, tot nu toe ben ik deze winter nog geen vrouwen in korte broek tegengekomen. Ik dacht eerst dat het te maken had met de nieuwe gezondheidscultus: koud douchen, in het koude water springen, of zelfs een ijsbad nemen. En natuurlijk had je vorige maand de actie van Kika, waarbij mensen in korte broek via sponsoring geld konden ophalen voor de behandeling van kanker bij kinderen. Maar de mannen in korte broek waren er al eerder en lopen nog steeds rond. Gisteren kreeg ik op het pontje tekst en uitleg.
Daar zat een man in korte broek en ik ging naast hem zitten. Even later verscheen er nog een man in korte broek. Mijn buurman stond op en gaf hem een high five. Op zich al een aardig contrast. De beide mannen in een T-shirt en korte broek, ik stevig ingepakt vanwege de kou. Ik vroeg: ‘Kennen jullie elkaar?’ Dat bleek niet het geval, maar de high five was de gebruikelijke begroeting van dit soort mannen: de nieuwe man.
Desgevraagd vertelde man 1: ‘Wij dragen korte broeken om uiting te geven aan onze mannelijkheid. Want dat schijnt tegenwoordig niet meer te mogen. In deze tijd van woke lijkt er geen plaats meer voor stoere mannen zoals wij. Alsof we er ons voor moeten schamen. Man 2 viel hem bij: ‘Al dat gedoe over emoties tonen en empathie hebben. Laat ons als mannen lekker buiten spelen, dat is onze wereld.’
Hij vervolgde: ‘Begrijp me goed, ik heb niks tegen vrouwenemancipatie. Maar dat wil toch niet zeggen dat ik ook vrouwelijk moet worden. Mannen en vrouwen zijn nou eenmaal anders, laten we die verschillen erkennen, in plaats van mannelijkheid onderdrukken. Daar zit niemand op te wachten. Denk je echt dat vrouwen willen dat alle mannen watjes worden?’
Ik vroeg of ze een vriendin of vriend hadden en wat die er van vond. Man 1: ‘Mijn vriendin vindt het maar niks, ze noemt mij smalend een mislukte macho als ik in mijn korte broek naar buiten ga. Maar ik doe toch echt waar ik zin in heb.’ Man 2 zei: ‘Mijn vriendin heeft het om die reden uitgemaakt. Toen heb ik wel even een traantje gelaten. Maar me daarna natuurlijk vermand.’
Man 1 keek me aan: ‘Iets voor jou, rondlopen in een korte broek?’ Ik legde uit dat in mijn tijd, veertig jaar geleden, de nieuwe mannelijkheid stond voor emancipatie, dat we als mannen juist wel leerden om te gaan met onze gevoelens. Dat we best wat vrouwelijker mochten worden. De beide mannen schudden vol ongeloof hun hoofd.
Toen het pontje aanmeerde namen we afscheid. Op de steiger hoorde ik de ene tegen de andere fluisteren: ‘Ouwe lul!’
Ruud van Dijk
Overzicht “Alle Pontjesverhalen“
Reageren op einde aan de voorspellingen? Stuur uw e-mail naar Ruud van Dijk
Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief
