De winters in mijn jeugd waren beslist strenger dan tegenwoordig. Daardoor leerden wij het schaatsen al op betrekkelijk jonge leeftijd. Aangezien we dicht bij het Florapark woonden, konden we sleeën en veilig schaatsen op de vijver in dit park. In het midden was een eilandje en daar kon je mooi omheen schaatsen.
De winter van 1963/ 64 was er één om te onthouden. Deze winter duurde heel lang en het ijs was zo dik dat er zelfs auto’s op het IJsselmeer reden. De ijsperiode duurde van 22 december 1963 tot begin maart 1964. Zo’n lange periode van ijs hebben we daarna nooit meer meegemaakt. Overdag was het in maart heerlijk zonnig weer maar in de nacht vroor het nog hard.
Op het moment dat Reinier Paping zijn Elfstedentocht won, schaatsten wij op het Buiten IJ. We fietsen met een aantal vriendjes vanuit Floradorp naar Schellingwoude en reden daar onze rondjes op een extra grote baan. Één keer schaatsten we vanaf het Buiten IJ naar het eiland Marken. Dat was voor mij op mijn Friese doorlopers een hele prestatie maar ik weet ook dat er jongens doorreden naar Hoorn. Dat ik bij Marken al afhaakte, was teleurstellend maar ik had zo verschrikkelijke pijnlijke voeten.
De Friese doorlopers waren namelijk houten schaatsen die je met oranje bandjes onder je gewone schoenen bond. Het was keihard werken en het probleem was daarnaast dat deze schaatsen alleen goed onder je schoenen bleven zitten als de sneeuw tussen de schoen en de schaats vastvroor. Dan konden de schaatsen niet meer verschuiven. Was het niet koud genoeg dan was het een hele kunst om de schaatsen midden onder je voeten te houden.
(op weg naar Marken)
In die lange winter ben ik ook een keer gaan schaatsen bij een meisje uit mijn klas waar ik best wel een beetje gek op was. Ineke Jansen leek op Marianne Faithfull, was of deed een beetje geheimzinnig en dat vond ik beslist interessant. Zij woonde op de Watergangseweg, richting Nieuwendam. Voor haar deur was de Ringsloot, een soort vaart waar je fijn kon schaatsen. Ik wilde heel graag indruk op haar maken maar ik zakte letterlijk door het ijs.
Ik was tot mijn middel nat en fietste beschaamd met mijn natte kleren naar huis. In deze tijd zou ik er waarschijnlijk een blaasontsteking mee oplopen maar toen was het “A piece of cake”. Marianne Faithfull zong in die tijd haar hit “As Tears Go By” en zo voelde ik het bij mij ook. Uiteindelijk heb ik op het jaarafsluitingsfeest in het derde jaar van het Leeghwater lyceum toch nog met Ineke gezoend. Ze was wel leuk maar ze kon echt niet zingen dus het was snel over. Bovendien ging ik na dat jaar van school en begon ik aan mijn carrière in de grote mensen wereld.
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
© 2021 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie berust auteursrecht.
