De dorpsjeugd speelde buiten, of zat op school. En die school van mij was de OBL aan de Dwingelooweg. Lekker dichtbij en ik trof er veel kinderen uit de buurt.
Wim Mulder bracht een groot deel van zijn jeugd door in Amsterdam-Noord. (9 tot 15 jaar). Daarvoor woonde hij in Groningen en Winschoten en heeft zijn herinneringen daarover ook op papier gezet. Om chronologische reden start hij deze serie met de eerste 2 plaatsen en vervolgt daarna met een tiental verhalen over zijn jeugd in Amsterdam-Noord.
Deze aflevering speelt zich af in Winschoten.
We kregen les van juf Wildervank. In mijn ogen al een wat oudere dame, meestal gekleed in donkere kleding en een knotje op haar hoofd. De bovenmeester was de heer De Haan en zoals een bovenmeester betaamt in 3-delig donker pak met “gouden horlogeketting” en een hoge zwarte hoed. We leerden lezen met het bekende leesplankje van Aap, Noot, Mies,…. En de boekjes van Ot en Sien. En dikwijls vertelde de juf ook leuke verhalen bij het toelichten van de platen van Jetses, die overal in de klas hingen.
Op een dag liep ik samen met een buurmeisje van school naar huis. Haar naam ben ik vergeten, maar laten we haar Saartje noemen. Saartje had nog een jonger zusje maar geen broertjes en woonde een paar huizen verderop.
Ik moest nodig plassen en koos een grote boom uit om even wat water te lozen. Saartje kwam vlak naast me staan en keek besmuikt naar beneden. Ze had geen broertjes en was kennelijk benieuwd hoe jongentjes plassen. “Kan je het zien?” vroeg ik. Ze bloosde en keek snel de andere kant op. “Nou dan is dit voor jou” zei ik en draaide mij naar haar toe en besproeide haar manteltje. Verschrikt en huilend rende ze naar huis.
’s Avonds kwam haar vader bij ons verhaal houden, maar mijn vader deed het af als “ongewenste intimiteit” en weigerde de stomerij voor haar manteltje te betalen. Het is nooit meer goed gekomen tussen Saartje en mij.
Een ander vertier na schooltijd was het opschrijven van auto-kentekens. Je ging op de hoek zitten van onze staat en de drukke hoofdstraat waar onze straat op uit liep. Nam een stuk papier en schreef het kenteken op van iedere voorbij rijdende auto. Wie de langste lijst had was winnaar. En je mocht natuurlijk geen fantasie-nummers opschrijven. De meeste kentekens begonnen met een A en daarachter een nummer. Ook heb ik weleens een paar auto’s genoteerd met een G als 1e letter. Die kwamen kennelijk uit een ander deel van het land. Kortom, dit was misschien wel de voorloper van de RDW database.
Trouwens, gemotoriseerde voertuigen waren in die tijd nog schaars. Zo ook bij de boeren in onze directe omgeving.
Achter ons huis was een perceel landbouwgrond. Als ik mij goed herinner van plantenkweker De Jager. Aan de overkant lag achter de huizen een stuk grond van boer Ufkes. Enfin de namen doen er eigenlijk niet zo toe, maar door de oorlog hadden deze boeren geen tractoren en paarden meer. Toch moest de grond bewerkt worden en dat vroeg om creativiteit.
De Jager had kennelijk het onderstel van een militaire tank weten te bemachtigen. Zonder geschutskoepel, maar wel met een dieselmotor erin en op rupsbanden. Nou dat was op zich al een bezienswaardigheid. Je snapt niet hoe daarin een bestuurder, een tank-commandant, een boordschutter, munitie en brandstof een plaats konden vinden.
Achter deze gestripte tank werd een ploeg of eg gemonteerd en zo kon het land toch nog bewerkt worden. En in die kale ruime bak mocht op verzoek ook de jeugd wel een rondje meerijden. Je moest je goed vasthouden want bochten maken met rupsbanden in de rulle grond is een lastig karwei. Om nog maar niet te spreken over de opstuivende aarde en de kluiten modder. Je kwam eruit als “Zwarte Piet”. Enfin ik kan zeggen: “We gingen met een tank het land in“ en bedoel niet alleen het land van boer De Jager, maar we gingen ook weer verhuizen met een (brain)tank vol ervaringen en verwachtingen, naar een ander deel van het land. Namelijk naar Amsterdam.
Bekijk alle afleveringen “Mijn jeugd in Amsterdam-Noord“
© 2022 Wim Mulder. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Wim mulder?
Dat kan door de redactie een mail te sturen. Wij sturen uw bericht dan door naar Wim.
