Elzenhagen bestemd voor woningbouw

Voormalig hoofdveld van DWV (foto uit 2008, AvdV)

DWV wil op het hoogste niveau meedoen met de junioren en senioren. Junioren van andere clubs melden zich aan voor de hooggeplaatste A-1. Voor het eerste seniorenelftal worden spelers van buiten aangetrokken. DWV hoopt op die manier veel toeschouwers aan zich te binden, net als vroeger, maar dat pakt anders uit.

In 1989 werd bekend dat DWV van Elzenhagen moest verdwijnen, niet voor de aanleg van de metro maar om plaats te maken voor woningbouw. In 1990 werd de handbalafdeling na ruim 40 jaar opgeheven. In 1991 ontstond er een meisjesvoetbalteam dat competitie ging spelen. In hetzelfde jaar werd er een begin gemaakt met zaalvoetbal. In 1992 kende DWV ook een damesvoetbalteam, maar in 1997 werden vrouwen- en zaalvoetbal alweer opgeheven.

De A-1 van DWV plaatste zich voor de interregionale competitie onder leiding van Wout Weldam, Jaap Looijen en Harm Gebbink. Het team eindigde daarin verdienstelijk achter Ajax, Elinkwijk en AFC’34. De KNVB besloot een landelijke juniorencompetitie in te voeren van amateur- en profclubs. De A-1 van DWV mocht daaraan meedoen omdat het als tweede Amsterdamse club achter Ajax was geëindigd.

In het elftal speelden jongens als Pim de Jong, Richard Dremmen, Dick Eilander en Rowdy Bakker. In mei 1985 meldden zich veel junioren van elders aan. Ze wilden allemaal in de A-1 spelen. Gevolg was dat slechts twee jongens van DWV in de A-1 stonden opgesteld: Wijnand van Holten en Hennie Wooninck.

Voor het seizoen 1989-1990 werd de seniorenselectie van DWV flink versterkt: Edwin van Holten (ex-A-1 Ajax), Erwin van der Heuvel (ex-De Meer), René Franken (ex-AZ), Jos Gillebaard (ex-JOS), Steven van Stippel (ex-RCH), Ramon Immanuel (ex-Telstar), Ed Vijent (Volendam) en Wim Verburg (ex-DRC). De vraag was natuurlijk waarom dit vreemdelingenlegioen naar DWV was getogen? In het verleden had DWV flink wat inkomsten uit de kaartverkoop gehaald, maar de situatie was veranderd: diverse profclubs in de regio en veel voetbal op tv.

De tijd is voorbij dat telgen van DWV-families in het eerste elftal speelden. Geen jongens meer van Bloemendaal, De Boorder, Van Nek, Ooms, Rinckes, Roele en Sinkeldam. Samen met andere families verzetten zij ook organisatorisch veel werkzaamheden.

Wat zal de invloed geweest zijn op de achterban van DWV? Supporters zagen geen broer, neef, oom of buurjongen meer in het eerste spelen. Dat ging ten koste van de betrokkenheid bij DWV. Spelers van buiten veroorzaakten ook breuken, tussen het eerste en de lagere elftallen en tussen de jeugdafdeling en de senioren.

Bij de jeugdafdeling meldden zich steeds meer migrantenjongeren aan. Dat was op zich een prima zaak, maar de ouders hadden in het thuisland geen ervaring opgedaan met sportverenigingen. Aanvankelijk dachten zij, niet geëmigreerd om hier vrijwilligerswerk te doen, dat de Nederlandse medewerkers betaald werden voor hun functie bij de voetbalvereniging, vergelijkbaar met een supermarkt of ziekenhuis. Bovendien betaalden de nieuwkomers toch contributie voor hun zoontje?
Met de A-1 ging het ondertussen minder goed. Loek Bertels over het seizoen 1998-1999: ‘Er is te weinig talent uit eigen gelederen en te veel nieuw in te passen spelers van elders, waardoor een topjeugdelftal niet in staat is een ingespeeld geheel te vormen (…). Iedere keer ontstaan er problemen in het veld met jongens die uitsluitend individueel handelen en geen cent voor hun club over hebben, maar nog erger: ook niet voor elkaar.’ Degradatie naar de derde landelijke divisie was het gevolg.

Bron:
• Loek Bertels. Negentig jaar DWV, 1912-2002. Van Nieuwendammer dorpsclub tot toonaangevende amateurvereniging.

© 2018 Albert van der Vliet (†). Op deze publicatie berust auteursrecht. Zie Colofon.

Op de hoogte blijven van toekomstige artikelen in deze serie?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief