In april 2022 is mijn boek “Herinneringen Van Een Doodgewone Jongen Uit Amsterdam Noord” uitgekomen over mijn jeugd in Amsterdam Noord. Ik woon al sinds eind 1971 niet meer in Amsterdam Noord maar ik heb er wel fijne herinneringen aan. Op een mooie dag in 2021 hebben mijn Josje (die ik tegenwoordig vaak liefkozend Josefien noem) en ik besloten om te gaan fietsen in Noord. We hadden al eerder afgesproken om dat alleen bij mooi weer te doen en dit is zo’n mooie dag.
Vanuit onze huidige woonplaats Hoorn zijn we in de ochtend naar Molenwijk gereden. Daar hebben we onze auto geparkeerd en hebben onze fietsen van de fietsendrager getild. De bedoeling is via Buiksloterdijk te fietsten omdat er van die prachtige oude pittoreske dijkhuisjes staan. Dat is nog steeds zo. In mijn jeugd was er tussen Buiksloot en Floradorp een soort vallei waar een soort beekje doorheen liep. We gingen daar soms stekelbaarsjes en kikkervisjes vangen.
We gaan de draaibrug van Buiksloot over en fietsen richting Meeuwenplein. Vandaar uit is het leuk om over de Nieuwendammerdijk te fietsen. Ergens in één van de dijkwoningen aan de linker kant heeft mijn tante Riek gewoond. Het was mijn liefste tante die getrouwd was met ome Sjors waarvan later bleek dat hij een dubbel leven leefde. In Amsterdam Noord en in Antwerpen maar afijn, dat verhaal kun je lezen in mijn boek.
We komen langs het huis waar mijn tante gewoond moet heeft. Als ze er nog zou hebben gewoond dan zou ze nu ongeveer 110 jaar geweest zijn. Dat is niet gelukt. Volgens mij is de teller bij 88 blijven steken maar ze kwam uit een sterk geslacht want haar moeder die dan ook nog eens mijn oma was, haalde op enkele maanden na de 100. Dat is de reden dat ik inschat dat ik misschien ook wel een goeie kans maak op bonusjaren maar ik ben bang dat ik daar geen garantie op heb.
Rijdend over de Nieuwendammerdijk lijkt het dat alle huisjes zowat allemaal gerenoveerd zijn. Het ziet er best mooi uit. Ik heb mij laten vertellen dat het inmiddels een pleisterplaats is voor bekende Nederlanders. Van acteurs tot aan politici. De tijden zijn veranderd, mijn tante Riek was geen van beiden. Ze werkte bij Verkade, de koekjesfabriek in Zaandam en pakte koekjes in. Inmiddels zijn we aan het eind van de Nieuwendammerdijk en fietsen we richting Schellingwoude. In de barre winters van 1962/63 en 1963/64 heb ik daar als jongen vele keren op het Buiten IJ geschaatst. Één keer heb ik zelfs op mijn Friese Doorlopers het eiland Marken gehaald. Voor de jonge lezers moet ik wellicht uitleggen dat dit een soort eenvoudige schaatsen waren veelal met kleurige touwtjes die je moest vastbinden onder je schoenen. Deze schaatsen hadden echter als nadeel dat ze alleen bleven zitten als ze vastvroren waren aan je schoenen. Was het niet koud genoeg dan bewogen ze alle kanten op en zaten deze schaatsen soms naast je schoenen. Drama dus! Wat wel Jammer is dat we dit soort winters niet meer hebben. Al fietsend naderen we uiteindelijk het altijd en nog steeds zo pittoreske Durgerdam. Ook deze dijk ziet er bijna hetzelfde uit als vroeger.
Ik wil op deze dag beslist doorfietsen naar het Kinselmeer. Als jongens gingen we regelmatig tijdens een mooie zomer een dagje naar dit meer om daar te zwemmen. Dat was in een tijd dat er nog veel Amsterdamse families hun enige vakantie aan het Kinselmeer doorbrachten. Dat was ook in de tijd dat er ondanks de mooie zomer nog geen blauwalg in het water was. Of wisten we nog niet wat blauwalg was? Ik wil er vandaag ook heen omdat ik daar ooit met mijn Josefien in het verleden met onze gele rubberboot in een echte zeilwedstrijd terecht zijn gekomen.
Wat was het geval? We schrijven 1970 en we waren net terug uit Italië waar wij aan het Lago Maggiore de gele opblaasboot hadden gekocht. Het was een prachtige nazomerse zondag in september en we wilden nog één keer die zomer lekker varen op het Kinselmeer. Voor het gemak hadden we onze rubberboot thuis opgepompt en tussen de stoelen van onze rode Fiat 850 gepropt. Daarna aan het meer een plekje gezocht voor onze auto en meteen het water op in onze gele opblaasboot.
Toen we een tijdje op het meer gepeddeld hadden, waren we er eigenlijk wel klaar mee. Peddelen is tenslotte een uiterst vermoeiende bezigheid. Gelukkig vonden we een boei waar we onze boot aan vast konden maken. Zo hadden we letterlijk onze handen vrij om ons met elkaar bezig te houden totdat we opgeschrikt werden door een boze zeiler die ons duidelijk maakte dat we op een route van een zeilwedstrijd lagen en dat we deze zeilwedstrijd verstoorden…………… Wij waren ons van geen kwaad bewust. Eerst reageerden we een beetje boos maar toen we ons realiseerden dat het een echte wedstrijd was, maakten we ons proestend van het lachen uit de voeten en peddelden snel weg nog voordat de volgende zeilboot de boei ging “ronden”. Ik weet niet wie de wedstrijd uiteindelijk gewonnen heeft. Wij in ieder geval niet! Wij waren al direct gediskwalificeerd. Wij zijn die dag vrij snel naar de kant gepeddeld en we zijn die dag in 1970 enigszins teleurgesteld in onze rode Fiat 850 naar huis gereden.
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
© 2022 Harry van Santen de Hoog. Fietstocht naar mijn verleden. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Harry van Santen de Hoog?
Dat kan via het reactie formulier van Harry.
AmsterdamNoord.com Fietstocht naar mijn verleden
