Ik zat laatst op tv te kijken naar een serie van Ewout Genemans. Hij maakt zeer interessante documentaires over uiteenlopende onderwerpen maar deze uitzending keer ging het over ratten in Amsterdam. Wat is het geval? De rattenpopulatie in Amsterdam neemt toe maar Ewout liet in deze uitzending zien dat het nog erger kan en daarvoor reisde hij naar New York.
Opeens moest ik denken aan mijn jeugd in Amsterdam Noord. We woonden op een bovenwoning aan de Wingerdweg en we hadden ooit ook last van de muis, het kleinere broertje van de rat. Eigenlijk was het niet zo gek. Deze huizen hadden allemaal houten vloeren en plafonds en daartussen was er voldoende “woonruimte”. Bovendien hadden we een vliering waar wij allerlei rommel bewaarden.
Het was 1959. Ik was op dat moment een jaar of negen (de jongste in het gezin) en we woonden toen nog met zeven personen: Mijn vader, moeder en vijf kinderen. Alle kinderen woonden nog thuis en de bovenwoning was niet zo groot. We hadden drie slaapkamers waarvan één eigenlijk een zolderkamertje was. Mijn twee jaar oudere broer en ik sliepen noodgedwongen op de slaapkamer van onze ouders. Op de kop van het ouderwetse houten ouderlijk ledikant stond een opklapbed en dat was voor mijn broer en mij.
Mijn oudste broer sliep op het piepkleine zolderkamertje en mijn twee zussen sliepen in de laatste slaapkamer. Ook geen grote kamer en daarom hadden zij een onderschuifbed. Overdag klapte je de pootjes van het ene bed in – waarbij je verdomd goed moest oppassen dat je vingers niet klem kwamen te zitten – en schoof je het spiraal met de matras en de dekens onder het andere bed zodat er nog wat ruimte overdag was op de slaapkamer.
Op een morgen was er grote paniek in huis. Op de kamer van mijn twee oudere zussen was een muis gesignaleerd en die was ook nog op het bed gesprongen. Mijn zussen durfden de kamer niet meer in en wilden die avond niet op die kamer slapen. Hoewel mijn oudste broer wel eens een witte muis had gehad in een kooitje was dit een heel andere situatie. En als er één muis is, zijn er meestal meer. Muizen zijn net als konijnen. Ze kunnen in een jaar wel zes keer jongen krijgen dus als je dit laat door sudderen, zit er binnen een jaar een muizenkolonie van pakweg zestig muizen. Dan nemen ze wellicht het huis over en moeten wij verhuizen. We waren het er snel over eens: Mijn ouders betaalden de huur en de muizen waren dus illegalen. Dit kon dus niet zo doorgaan.
Dit grijze mormeltje en eventueel zijn vriendjes moesten gevonden worden voor de avond en vervolgens geëlimineerd worden. Werk aan de winkel dus voor mijn vader. Er werden direct een paar muizenvallen gekocht bij de “Jantje-van-Alles” en daar viel op dat wij beslist niet de enige in de buurt waren die last hadden van muizen! De verkoop van muizenvallen liep als een trein en Jantje-van-Alles had een leuke bron van inkomsten met deze muizenvallen.
Die ochtend werd er direct een muizenval met een stukje kaas op de slaapkamer van mijn zussen gezet en daarna werd de deur zorgvuldig gesloten. De muis mocht tenslotte niet ontsnappen! Toen mijn vader ’s avonds thuis kwam van zijn werk, gingen we met de gehele familie in optocht naar boven, we openden de deur van de slaapkamer en ja hoor de muis zat in de val.
Zijn nekje was door het dichtklappen van de val gebroken en het kleine muisje had zelfs geen tijd gehad om zijn oogjes te sluiten en daarom keek hij ons met glazige oogjes aan. Hij was morsdood. Een kort moment zagen wij onszelf als bloeddorstige moordenaars die een klein weerloos grijs muisje van het leven hadden beroofd. Meteen daarna kwam gelukkig de realiteit weer naar boven. Muizen zorgen van viezigheid, knagen aan alles, vreten alles op wat eetbaar is en zorgen bovenal voor de verspreiding van ziektes.
De dagen erna hebben we nog een paar keer last gehad van een muis maar omdat we alle mogelijke kiertjes en gaatjes dicht hadden gemaakt, hebben wij uiteindelijk gewonnen. Wij zijn daarom nog lang en met plezier aan de Wingerdweg blijven wonen en de muizen zijn – naar ik aanneem – op zoek gegaan naar een ander onderkomen. Wellicht een deur verderop!
Dit is een bewerking uit het boek “Herinneringen Van Een Doodgewone Jongen Uit Amsterdam Noord“.
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
© 2023 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Harry van Santen de Hoog?
Dat kan via het reactie formulier van Harry.
Heeft u last van muizen of ander ongedierte? Gratis offertes ongediertebestrijding
