Geboren in Amsterdam – Noord betekent dat je er niet helemaal bijhoort voor een Amsterdammer. Ik heb er persoonlijk weinig last van gehad.
Achteraf ben ik eigenlijk heel blij dat ik in Noord geboren ben. De ruimte en vrijheid die ik in mijn jeugd genoten heb, had ik beslist niet aan de andere kant van ‘t IJ gehad. Wij woonden op de Wingerdweg, onderdeel van de Floradorp. Allemaal namen van bomen en struiken. Het huis waarin wij woonden, was eigendom van de woningbouwvereniging “Zomers Buiten”. Een betere naam hadden ze – wat mij betreft – niet kunnen bedenken. Wij hadden zo veel mogelijkheden waardoor wij altijd buiten waren (niet alleen in de zomer).
Tegenover ons huis was de speeltuinvereniging Het Bloemenkwartier. Rechts van de speeltuin was het Florapark wat langs de gehele Wingerdweg liep tot voorbij het gebouwtje van de GGD tot aan De Resedaschool en Wingerdschool. De achterkant van het park werd begrensd door de dijk van het Noordhollandsch Kanaal.
Wij woonden op een bovenwoning. Beneden ons woonde de familie Kruijff, links naast ons de familie Van der Kogel en rechts de familie Vlietstra. Ons bovenhuis bestond uit een niet zo’n grote kamer, een keukentje en een piepklein slaapkamertje naast de keuken. We hadden een achterbalkon waar een houten kolenkast stond. Bij ons heette het achterbalkon overigens de veranda. Aan het eind van de middag genoten wij daar bij mooi van een avondzonnetje en dronken er dan een kopje thee.
Op de 2e verdieping waren er nog één grote slaapkamer, een kleinere slaapkamer en een soort zolderkamertje, omgebouwd tot slaapkamertje met een dakkapel met één raam. Toen ik geboren was (eind 1949), woonden wij daar opeens met zeven mensen. Mijn ouders en dus vijf kinderen in de leeftijd van 14 (mijn oudste broer) tot mijn eigen persoontje (0 maanden, 8 pond en 3 ons). Volle bak, dus. Het was echt schipperen om voor iedereen een slaapplaats te creëren.
Mijn broer en ik waren niet echt meer gepland en dus twee nakomertjes. Dat kwam wel meer voor na de oorlog. Ondanks dat waren mijn vader en moeder wel blij met ons. Zo heb ik dat in ieder geval in mijn jeugd ervaren. Mijn ouders deden alles om ons een fijne jeugd te bezorgen en dat is gelukt. Van de periode dat ik wat ouder was, kan ik mij herinneren dat mijn jongste broer Hennie en ik op de slaapkamer van mijn ouders sliepen. Daar stond aan het voeteneind van het ouderlijk bed nog een tweepersoons opklapbed met ombouw. Later, toen wij interesse kregen in voetballen, fungeerde deze ombouw als doel bij het doelkoppen. Op onze knieën doken we naar links of rechts om de bal of een ballon te stoppen. Dit tot groot ongenoegen van mijn ouders.
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
© 2021 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie berust namelijk auteursrecht.
