Een bijkomend voordeel van niet meer drinken is dat ik elke maand geld overhoud. Dus vroeg ik mijn vriendin een tijd geleden: ‘Zullen we lekker op vakantie gaan?’ Vond zij een goed idee. ‘Zoek maar iets uit,’ zei ze. Zo zaten we eind mei, begin juni twee weken in het plaatsje Plakias op Kreta. Terwijl het in Nederland pet weer was, genoten wij daar van zon, zee, elke avond uit eten, luieren en natuurlijk ging ik op zoek naar een leuk pontje.
Vanuit Plakias vertrekt er twee keer per ochtend een pontje naar Preveli, behalve als het te hard waait op zee. Een kaartje koop je in een café aan de haven, een retour kost 18 euro per persoon. Op het pontje zijn we met z’n achten, plus een schipper en een schippersknecht. De tocht voert ons langs de rosten van de heuvelachtige zuidkust, ik zie ook een enkele steenbok. Na twintig minuten meren we aan op het strand van het plaatsje Damoni. Een ladder wordt uitgeschoven en twee nieuwe passagiers stappen aan boord. Nog 20 minuten en we zijn in Preveli.
Deze plek is beroemd vanwege zijn palmenstrand en de kloof daarachter. Dat betekent dat het er wemelt van toeristen. Het is geen hoogseizoen, dus het valt relatief mee. We lopen nog net niet in optocht op het pad langs het water dat in de kloof richting de zee stroomt. Het is er werkelijk schitterend. Palmen en andere bomen, helder water waar je de vissen in ziet zwemmen en talloze oleanders. Iedereen neemt er foto’s.
We wandelen weer terug naar het strand naar het enige terras daar. We trakteren onszelf op cola, een bord patat en tzatziki. Mijn vriendin wil daarna nog op het strand liggen, maar ik vind het prima in de schaduw op het terras. Als ik haar na een uurtje ophaal is het wel even zoeken. Even later komt het pontje aanvaren dat ons zal terugbrengen. Het is een groter exemplaar dan op de heenreis en stroomt van lieverlede vol met toeristen die ook vertrekken.
In Damoni stapt iedereen van de boot, alleen mijn vriendin en ik blijven achter. Even twijfel ik of het pontje nog verder zal varen. De schipper komt zijn stuurhut uit, kijkt om zich heen en lacht: ‘Empty.’ Als we wegvaren vraagt de schippersknecht of we wat willen drinken. Hij haalt een fles en drie plastic glazen en schenkt in. Ik ruik aan de drank en meen dat het ouzo is. Ik bedank en zeg dat ik geen alcohol drink. Hij kijkt me hoogst verbaasd aan en schenkt de inhoud van mijn glas bij het zijne. ‘Jamas!’
Ruud van Dijk
Overzicht “Alle Pontjesverhalen“
Reageren op Ma (deel 3)? Stuur uw e-mail naar Ruud van Dijk
Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief
Amsterdam Noord Preveli
