De steiger achter het Centraal Station; een meisje staat er met haar skateboard en tuurt regelmatig in de verte. Telefoon aan het oor. Alsof ze op iemand wacht, terwijl het pontje elk moment kan vertrekken. Twee pubers naast me op het achterdek smoezen met elkaar en kijken op hun beurt naar het meisje.
Een vrouw van ongeveer 40 parkeert haar fiets op het achterdek. Ik denk: een ex-junkie. Ze heeft een smal gezicht met lang haar. En ze is opvallend mager. Aan het stuur van haar fiets hangt een boodschappentas, waar ze een stapel kleine folders uit haalt. Titel: Hoe kan ik God leren kennen?
Het meisje waarop werd gewacht komt hard aangefietst en zo halen ze beiden net op tijd het pontje. Ze lopen naar het gedeelte voor voetgangers en fietsers, zonder de jongens een blik waardig te gunnen. En die gaan naar het gangpad voor fietsers en bromfietsers, ze voegen zich daar bij een groepje andere pubers.
De vrouw begint met het uitdelen van de folders. Ook ik krijg er eentje aangeboden, maar weiger vriendelijk. Dat doen de meeste mensen, slechts een enkeling neemt een folder aan. De vrouw is een doorzetster, want na haar ronde maakt ze er nog eentje. Dus ik krijg weer een folder aangeboden en zo vergaat het ook de andere passagiers. Maar iedereen blijft aardig.
De pubers hoeven ook geen folder. Die zijn met hele andere dingen bezig: zich uitsloven. In het groepje heb je een paar die het hoogste woord voeren en druk zijn en een paar rustige jongens. Het is eigenlijk geen praten met, eerder schreeuwen tegen elkaar. De druktemakers stoeien ook met elkaar, waarbij ze over het pontje rennen. Regelmatig kijken ze naar de meisjes, wellicht in de hoop dat die hen opmerken.
Het pontje meert bijna aan bij de NDSM en de vrouw maakt nog een laatste ronde, waarbij ze de folders die op de grond zijn gegooid opruimt en probeert glad te strijken. De smerige folders gooit ze in de prullenbak. Ze is de laatste die het pontje verlaat. Eenmaal op de steiger probeert ze nog wat mensen aan te spreken met de mededeling dat God er ook voor hen is. Maar de mensen lopen bij haar weg.
De jongens staan wat verderop bij de AH met drankjes in hun hand. Een sneue boel. Geen meisjes in velden of wegen te zien. En de kans gemist om God te leren kennen.
Ruud van Dijk
Overzicht “Alle Pontjesverhalen“
Reageren? Stuur uw e-mail naar Ruud van Dijk
Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief
