Afgelopen maand staat mijn moeder in het verpleeghuis een keer ‘s middags op van tafel om naar de wc te gaan. In haar haast vergeet ze de rollator te pakken met als resultaat dat ze in de badkamer valt. Een toegesnelde verzorgster ziet dat haar rechter been er raar bijligt en vermoedt een gebroken heup. Ze leggen mijn moeder daarna voorzichtig op bed. Een arts wordt erbij gehaald en zij constateert dat de rechter heup inderdaad is gebroken.
Ik heb mijn mobiel die middag toevallig niet aan, dus het duurt even voordat het verpleeghuis mij kan bereiken. Maar ‘s avonds om half tien zit ik dan toch naast het bed van mijn moeder. Ze doet soms haar ogen open en kijkt dan verbaasd om zich heen. Ik vertel haar dat ze is gevallen en haar heup heeft gebroken. Het is onduidelijk of ze het begrijpt. Als ik haar vraag of ze pijn heeft antwoord ze ontkennend. Toch lijkt het mij dat ze lijdt.
Een enkele keer grijpt ze met beide handen in de lucht. Mijn associatie is dat ze die uitreikt naar mensen aan gene zijde. Ziet ze haar vader? Haar moeder? Of mijn vader? Mijn oudste broer? Of allemaal?
Eten met medicatie eerder die dag spuugde ze meteen weer uit, dus men besluit om haar een morfinespuitje te geven. Maar tijdens de verzorging op bed kermt ze het toch uit van de pijn. Er zal met een arts worden overlegd om de dosis morfine te verhogen. Aldus geschiedt.
Ik zit de volgende dagen veel bij haar. Meest van tijd slaapt ze. Als er een goede vriendin langskomt opent ze haar ogen en glimlacht ze, om vervolgens weer weg te zakken. Na ruim twee dagen word ik ‘s ochtend om 6 uur wakker gebeld met de mededeling dat mijn moeder is overleden.
Een dag na het overlijden staat de mond van mijn moeder een beetje open. Vind ik mooi, het is net alsof ze glimlacht. Het rijmt voor mij met wat mijn schoonzus eerder zei. Volgens haar heeft mijn moeder het in gene zijde erg naar haar zin met de mensen die ze daar tegenkomt.
Ik vermoed dat het werk voor mijn moeder er op aarde nog niet opzit, dat ze op z’n minst nog één keer reïncarneert. Stel dat ze binnen afzienbare tijd in Noord wordt geboren. En dat hij of zij als kindje een keertje met het pontje oversteekt. En dat ik dan toevallig hetzelfde pontje neem. Zal ik mijn moeder in haar nieuwe gedaante herkennen? Best kans van.
Ruud van Dijk
Overzicht “Alle Pontjesverhalen“
Reageren op Ma (deel 3)? Stuur uw e-mail naar Ruud van Dijk
Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief
Amsterdam Noord Ma (deel 3)
