Mama’s nieuwe vriend

Joy van twee vond mij maar niks. Het beeld staat me na al die jaren nog steeds bij. Lag ik een beetje te hangen op de grond, klom zij op de bank en sprong ze bovenop me. En niet 1 keer. Zij wilde niets liever dat papa en mama bij elkaar bleven en ik was daarin een grote sta in de weg.

Karel was erg blij met mij. Het leek eindelijk dat zijn moeder van 49 de man van haar leven had gevonden. Hij en ik zagen elkaar redelijk vaak en we konden het goed vinden. Maar mama en ik waren toch niet voor elkaar geschapen.

Jantine en Klaartje dachten: wat doet die man hier? En ze stelden zich gereserveerd op. Hoewel ze me vanaf het begin wel ‘relaxt’ vonden. Jantine vond mij na een tijdje al prima, voor Klaartje duurde dat enkele jaren.

Moest ik aan denken…

Op het pontje vanaf de Pontsteiger naar de NDSM zie ik een man van eind dertig met twee jonge kinderen. Een meisje van ongeveer 7 en een jongetje van ongeveer 4. Ze parkeren hun fietsen iets voor mij in het gangpad. Ze stappen af en lopen naar het voordek.

Als het pontje de Houthaven heeft verlaten, wijst de man naar rechts. “Zie je dat daar, dat is het Centraal Station. En aan de overkant? Dat is eigenlijk een oud gebouw. Het is omgebouwd tot iets hips.”

Het meisje zegt: “Met papa ben ik wel eens naar de zee geweest. Heb ik een brief geschreven en in een fles gedaan.”

Ruud van Dijk

Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief