In 1964 kwam de Britse popmuziek op. Radio Veronica was als de eerste Nederlandse piraat in 1960 vanaf de Noordzee al met uitzendingen begonnen en stapte in dat jaar volledig over op deze Britse popmuziek. Ik was meteen fan. De popmuziek ging onder mijn huid zitten en drong door tot in al mijn poriën.
Als ik rond een uur of drie in de middag van mijn school, het Leeghwater lyceum thuis kwam ging meteen de Philips transistor radio aan die in de keuken op de koelkast stond. Met de zoekknop zocht ik “192 Goed idee, luister mee naar Veronica”. Het gaf soms best wel problemen met mijn ouders omdat die ook wel eens naar iets anders wilden luisteren. Bovendien was het geluid van een zeezender op een transistor radio niet geweldig. Maar meestal won ik het toch en bleef de zender ook als mijn vader thuis kwam om 17.30 uur op Veronica staan.
Werden in 1963 de hitlijsten nog gedomineerd door Cliff en Elvis maar ook door Gert Timmerman (Blume von Tahiti) Anneke Grönloh met Paradiso, Rob de Nijs (Ritme van de regen), Freddy Quinn met “Junge komm bald wieder” en Trini Lopez met “If I had a hammer” vanaf 1964 timmerde de Britse bands nadrukkelijk aan de weg. In februari 1964 kwamen de Beatles met “I want to hold your hand, Can’t buy me love, A hard Day’s night, I should have known better” en in september 1964 kwamen de Rolling Stones met “It’s all over now” maar in werkelijkheid was het niet voorbij maar pas het begin van een langdurige overheersing van de hitlijsten door de Britse popmuziek.
Ik was inmiddels helemaal geïndoctrineerd door muziek en ergens in 1965 kocht ik mijn eerste eigen platenspeler om het allemaal op mijn eigen moment opnieuw te beluisteren. Na veel wikken en wegen kocht ik het een Tefefunken 108V Musikus stereo met een doorzichtige deksel. De prijs was ongeveer – zo vèr ik mij kan herinneren – 239 oude Hollandse guldens. Okay, we hadden thuis wel al een plastic koffergrammofoon maar daar kwam een krasserig mono geluid uit en die stond natuurlijk in de huiskamer. Mijn ouders luisterden incidenteel naar Lp’s van Toon Hermans en Frans Halsema e.d.
Eindelijk had ik dus in 1965 mijn eigen stereo platenspeler en die stond natuurlijk op mijn zolderkamertje op de ombouw van mijn opklapbed. Ik had er in de grote vakantie een paar weken voor gewerkt en met spaargeld en een extra bijdrage van mijn ouders werd het mogelijk om deze aan te schaffen maar het was het allemaal dik en dwars waard. Ik kan mij nog herinneren dat mijn eerste single “Wasted Words” van de Motions was. Als je vraagt waarom dit mijn eerste single was dan denk ik nu ik nog eens naar de tekst luister, dat ik al in een soort protestmodus stond. Best een mooie tekst!
Al snel kreeg ik het voor elkaar om de Grundig bandrecorder “te ontvreemden” uit de huiskamer en deze ook naar mijn slaapkamertje te verplaatsen. Met de oude radio die ik vervolgens op de kop tikte, had ik opeens een soort van kleine muziekstudio op mijn slaapkamer. Vanaf dat moment genoot ik met volle teugen in mijn eigen kleine wereldje naar de muziek van mijn steeds uitbreidende groep van favoriete bands. Heerlijk was het. Bij mooi weer zette ik de ramen open en probeerde de wereld daarbuiten te laten meegenieten.
Na die eerste single volgden er nog vele platen. Zowel singles als langspeelplaten (Lp’s). De collectie groeide gestaag en de platenspeler werd dan ook vaak gebruikt. Sommige Lp’s zoals “Rubber Soul” van de Beatles en “Satisfaction” van de Rolling Stones draaide ik grijs.
Toen ik in 1971 trouwde gingen alle platen mee naar ons huis in Purmerend maar de Telefunken 108V stereo platenspeler werd afgedankt. Er kwam een nieuwe stereo set.
Mijn platencollectie heb ik heel lang gehouden, zelfs toen ik in de tachtiger jaren een Cd- speler kocht. Uiteindelijk (niet zo lang geleden) heb ik een deel van mijn Lp’s aan mijn kleindochter gegeven. De jeugd van tegenwoordig is weer helemaal terug bij vinyl en zij heeft de pareltjes uit mijn collectie gehaald. Het restant van de platen heb ik aan een bekende over gedaan voor twee flessen goede wijn. Hij was er heel gelukkig mee en ik moet zeggen dat de wijn mij uitstekend smaakte. Ikzelf heb tegenwoordig een abonnement op Spotify en luister bijna dagelijks naar de muziek uit de jaren 60, 70, 80, enz. maar toch ook naar de muziek van nu. Eigenlijk houd ik nog steeds – net als toen ik pakweg vijftien jaar oud was – gewoon van MUZIEK!
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
© 2022 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Harry van Santen de Hoog?
Dat kan via het reactie formulier van Harry.
