Vrijdag 5 juni 1964 was een gewone vrijdag. Einde van een drukke schoolweek, een vrij weekend in het vooruitzicht. Die middag fietste ik rustig peddelend naar de pont vanaf de Plantage Middenlaan, Waterlooplein, Staalstraat, via de Kloveniersburgwal. Op de Kloveniersburgwal was het een drukte van belang. Een massa mensen, vooral jongeren, in blijde verwachting, met het oog gericht op de overkant, de achterkant van het Doelenhotel.
Ik ben geen liefhebber van grote massa’s, maar op dat moment won de nieuwsgierige Amsterdammer het van mijn afkeer. Ik wilde wel weten wie of wat die massa op de been bracht. Dus sprak ik een jongeman aan, glanzende blik in de ogen, nerveus rokend. ‘Straks komen de Beatles’, zei hij. Wie? De Beatles! Mijn volgende vraag zal mij mijn leven lang begeleiden als toppunt van onwetendheid: ‘De Beatles, wie zijn dat?’ De jongeman gaf geen antwoord. Terecht. Op zoveel domheid is geen reactie te bedenken.
Ik was wel zo verstandig even te wachten om te zien wat het fenomeen ‘Beatles’ inhield. Na een tijdje gingen de balkondeuren van het Doelenhotel aan de overkant van de Kloveniersburgwal open. Er gebeurde nog even niets. PR-moment van grote klasse. Spanning. Even later kwamen vier, mij volkomen onbekende langharige jongens het balkon op om druk te zwaaien naar de menigte die uitzinnig aan het gillen en springen was. Wat konden die Beatles goed zwaaien zeg. Het leek of ze ieder persoonlijk aankeken. En ik keek terug, nog geen idee van hun muzikale bekendheid. Natuurlijk, binnen afzienbare tijd was ook ik volledig op de hoogte van alles rondom de Beatles. De rondvaart op de zaterdag en het concert in Blokker op de zondag daarna.
Jaren later bezocht ik met mijn kleinzoon het Beatlesmuseum in Alkmaar. Een museum dat barstensvol vol stond en staat met posters, platen, foto’s en nog veel meer Beatlemania. Omdat we de enigen waren kwam de eigenaar/museumdirecteur naar ons toe voor een praatje. Volkomen onschuldig vertelde ik hem bovenstaande anekdote. Met een van teleurstelling omfloerste stem zei hij: ‘Sta ik hier naast iemand die de Beatles in levenden live heeft gezien. Ik heb ze nog nooit live gezien.’
Hij ging door de grond maar gilde niet.
Dick de Scally
© 2025 Dick de Scally. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Een column van Dick de Scally
Dick schrijft zijn columns geheel op eigen titel.
Overzicht van Dick zijn columns.
Gerelateerd: Andere tijden
