Op 4 februari 1966 ging ik met Theo de Mare, een vriend van avondschool naar het Museumplein in Amsterdam. Ik had ergens in de loop van 1965 een single gekocht van Dave Berry en deze artiest zou die middag zoals de kranten en de tv hadden gemeld op het Museumplein een paar duiven loslaten en aansluitend een optreden geven ergens in een tent van circus Boltini.
Dave Berry was zo langzamerhand in Nederland uit aan het groeien tot een ware cultheld. Reden genoeg voor ons om daar bij te zijn. Die middag liep het uit op een complete chaos op het Museumplein. Het liep volledig uit de hand. Dat was voor die tijd een bijzondere gebeurtenis maar tegenwoordig is er op het Museumplein bijna wekelijks een demonstratie of ander tafereel met veel mensen en veel protesten. Maar waarom liep het die middag in februari 1966 uit de hand? Dave Berry was tenslotte geen Russische Tsaar die de boel opstookte (om maar eens een vergelijk met de huidige tijd te maken).
Dave Berry was een middelmatige Engelse zanger die in 1965 een nummer van Ray Davis van de Kinks had opgenomen. De Kinks hadden het nummer zelf ook opgenomen maar het had niets gedaan in de Europese hitlijsten. Dave Berry kreeg toestemming om het op te nemen maar was er zelf ook niet echt tevreden over. Het leek ook geen bijzondere plaat, geen bijzondere stem, een beetje zijig nummer maar door de manier waarop Dave Berry het nummer op tv bracht, werd het opeens een magisch nummer. Hij werkte veel met zijn handen en voerde een heel aparte act op. Later heb ik dat ook teruggezien bij Kate Bush.
Op 30 oktober 1965 staat het nummer 1 van de Top 40 en bleef meer dan 25 weken in diezelfde Top 40 hangen. This Strange Effect werd een gigantische hit. Het nummer had gedurende een lange periode een bijzonder vreemd effect op het Nederlandse publiek. Hij zong “You’ve got this strange effect on me and I like it” en Nederland lag aan zijn voeten. Hij was een tijd de lieveling van het Nederlandse volk. Hij trad op allerlei plekken in Nederland op en zong zijn “Strange Effect” voor heel veel fans maar het liep nooit zo uit de hand als toen op het Museumplein!
Niets vermoedend gingen Theo de Mare en ik vanuit Noord op onze fietsen richting de Tolhuispont om die middag Dave Berry in levende lijve te zien. Theo was toen ook al een beetje een apart figuur met filosofische ideeën en hij reed op een oude zwarte damesfiets. Nu ik dit opschrijf, besef ik mij dat het één niets met het andere te maken had maar feit is dat Theo volgens mij later wel theologie is gaan studeren dus misschien had het toch weer wel effect op elkaar. Om onze handen vrij te hebben, hadden we onze fietsen achter het Rijksmuseum gezet. Zonder het te weten werden wij onderdeel van een soort volksoproer.
Om een indruk te krijgen, is het beslist leuk om het filmpje nog eens op YouTube te bekijken Tik Dave Berry in Amsterdam in of klik op deze link.
Een complete oploop van jongens en meisjes, moeders met kinderen en politie. Met uitzondering van de politie wilden ze allemaal een glimp opvangen van hun idool Dave Berry. Ze renden van links naar rechts over het gras op het Museumplein en weer terug en de politie volgde de “opstandelingen”. Uiteindelijk verscheen Dave Berry. Hij werd in een circuswagen waar normaal de leeuwen in verbleven ten toon gesteld aan het Amsterdamse publiek. De chaos was compleet. Jongeren beklommen de circuswagen.
Tijd voor de politie om in te grijpen! Er werden charges uitgevoerd door de Bereden Politie te Paard. Er werden mensen opgepakt. Wij gingen mee met de meute en renden mee over het Museumplein van links naar rechts totdat wij er genoeg van hadden. Omdat we Dave Berry niet in het vizier kregen, besloten we uiteindelijk maar terug te gaan naar onze fietsen. We liepen een aantal politieagenten tegen het lijf. Ik liep onverstoord verder maar Theo werd bang en zette het op een lopen. Reden voor de agenten om achter hem aan te gaan en hem in te rekenen. Hij werd vervolgens afgevoerd naar een politiebusje en daar in opgesloten. Waarom is mij nu nog steeds niet duidelijk. Het busje bleef echter achter het Rijksmuseum staan waar de agenten hun hersens pijnigden om een reden bedenken waarom ze Theo aangehouden hadden. Hard weg lopen is tenslotte niet verboden.
Na 20 minuten ging de deur van het bus weer open en werd Theo vrijgelaten. Theo was opgelucht en blij want hoe vertel je het aan je vader en moeder? Wellicht is hier het zaadje geplant voor zijn studie Theologie.
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
© 2022 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie berust auteursrecht.
