Soms komt er opeens een naam in je gedachten waarvan je denkt: Ik ken iemand met die naam. Hoe zou het met haar of hem in het leven zijn gegaan.
Zo ook met Angelique. Het moet augustus 1965 geweest zijn. Ik was net van school af en ik was gaan werken. Mijn eerste schreden op het pad van uitgaan waren in Noord, het stadsdeel waar ik geboren en opgegroeid ben. Tegenwoordig moeten scholieren vaak in het tweede of derde schooljaar een stage doen en dat noemen ze dan een “snuffelstage”. Zo was het ook met mijn eerste avonden in het buurthuis op de Waddenweg. Ik was geen branie type dus het was snuffelen in het buurthuis.
Het waren mijn eerste schuchtere pogingen op het gebied van uitgaan. Tegenwoordig heet het Buurtcentrum De Driehoek maar of het in 1965 ook al zo heette? Ik weet het niet meer. In mijn herinnering speelde er iedere vrijdag- en zaterdagavond een bandje. Die speelde dan veel muziek van de Rolling Stones en Kinks. Muziek was in die tijd voor mij ook al belangrijk maar zeker zo belangrijk was het ontmoeten en versieren van meisjes!
in het Buurthuis aan de Waddendijk
Op een avond leerde ik daar Angelique kennen. Ze was slank en had donkerblonde krullen. Ze had guitige ogen en was leuk maar tegelijkertijd was ze ongrijpbaar en onpeilbaar. Ik wist niet wat ik aan haar had. Die avond gingen we wandelen in het Vliegenbos. Nu, na al die jaren kwam ze opeens in mijn gedachten.
Ik ben gaan zoeken in de schrijfblocs waar ik al mijn verhalen, mijn gedachten en gedichten in die tijd opschreef maar kon niets over haar vinden. Toen heb ik alsnog besloten het volgende vers te schrijven:
Herinneringen aan Angelique
Oh, wat was ik ziek
van Angelique
Het was de zomer van 65
en warm die nacht
Ze was zo beweeglijk
en watervlug
Ze had beslist ADHD
en ik ging met haar mee
We begonnen in het buurthuis
op de Waddenweg
en liepen langs de bomen
in het Vliegenbos
Op een bank zoenden
en streelden wij elkaar
maar waren bewust
van het gevaar
Wat was ik ziek
van die Angelique
Lang krullend haar
tot op haar rug
Ongrijpbaar
en oh zo leuk
Ik bracht haar thuis
die avond laat
maar zag haar
daarna nooit terug.
Nawoord:
Een paar dagen later schrik ik ‘s nachts wakker. Opeens heb ik het gevoel dat de hoofdpersoon uit mijn verhaal misschien niet Angelique heette. Ik begin een beetje te zweten. Ik besluit het verhaal toch zo te laten en hoop dat iemand het verhaal herkent en mij alsnog de goede naam doorgeeft!
Bekijk alle afleveringen herinneringen Harry van Santen de Hoog
© 2022 Harry van Santen de Hoog. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Wilt u contact opnemen met Harry van Santen de Hoog?
Dat kan via het reactie formulier van Harry.
AmsterdamNoord.com Uitgaan in Noord in 1965
