Van de wereld

Ik zie hem op het achterdek van het pontje in het gezelschap van drie jongens. Ze zijn allemaal begin 20, schat ik. Volgens mij komen ze uit Afrika. En ze spreken een taal waar ik geen touw aan kan vastknopen. Hij heeft wel iets van het postuur en uiterlijk van Michael Jackson. Krullend haar en tenger. Zijn spijkerbroek heeft hij tot zijn knieën opgerold.

Hij heeft een halve liter Amstel in zijn hand en neemt af en toe een slok. En ze hebben een fles wijn die circuleert en wordt leeggedronken. En ook nog een joint die van hand tot hand gaat. Op een telefoon klinkt hiphop muziek. Ze praten levendig met elkaar. Soms danst hij een beetje. Ik zie dat hij dat in zijn benen heeft, maar het kost hem wel de nodige moeite. Want hij is al behoorlijk dronken en/of stoned. Elke keer als hij danst helt hij achterover, alsof hij zo kan omvallen.

Ik vraag me af wanneer dat gaat gebeuren. Het is tenslotte pas tien uur, de avond is nog jong. Het kan niet anders of hij gaat een keer tegen de vlakte.

Het pontje meert bijna aan en zijn drie metgezellen lopen al naar voren. Hij pakt zijn rugzak, haalt er een nieuw blikje bier uit en opent deze. Dan raapt hij ook nog een plastic tas met spullen op en volgt zijn metgezellen.

Ik fiets naar huis en zing het liedje van de Scene: “Iedereen is van de wereld. En de wereld is van iedereen.” Niet te luid, anders gaan passanten nog denken dat ik van de wereld ben.

De volgende middag sta ik weer op het pontje en bedenk dat het aardig zou zijn als ik het groepje weer zou aantreffen, om te zien in welke toestand ze nu verkeren. Het toeval wil dat de jongens een paar tellen later daadwerkelijk aan boord stappen.

Ze zijn verre van uitgelaten, eerder stilletjes. De danser leunt nu tegen de zijkant van het pontje. Hij heeft een zonnebril op, terwijl de zon niet schijnt. Een metgezel die de vorige avond weinig zei, voert nu vooral het woord. Er gaat weer een blikje bier rond, maar de danser bedankt. Hij heeft waarschijnlijk even genoeg gehad.

Het groepje verlaat bij het Centraal het pontje en loopt richting centrum. Opnieuw onderweg naar coffeeshops en kroegen? Hij staat stevig op zijn benen, zie ik. Maar ja, misschien is hij vanavond weer van de wereld.

Ruud van Dijk

Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen?
Schrijf u dan in op de nieuwsbrief