Iedereen valt wel eens in de categorie ‘verward persoon’, maar dan kom je nog niet in de krant of een column. Deze man wel. Ik denk nog wel eens aan hem.
Het was nacht. Stikdonkere nacht, althans laat op de avond en ik was vanuit de stad op weg naar mijn huis in Amsterdam Noord. In plaats van de pont over het IJ nam ik het Bergmannbootje, toentertijd een soort grote, gemotoriseerde badkuip van staal, die sneller dan de pont de tocht over het IJ aflegde. Wel maakte de motor dezelfde herrie die ook machinekamers van olietankers vult. Onbeschrijflijk.
De kajuit van het bootje was veilig verlicht, maar als je een melancholische bui hebt, vraagt een stikdonkere nacht om gezelschap. Dus ik bleef buiten de kajuit op het achterdek staan om te gaan genieten. Midden op het IJ kwam er een man uit de kajuit de paar treden naar het achterdek opgestapt. Hij kwam vlak bij me staan. Aardige man. Hij bood me een sigaret aan, gaf een vuurtje en sprak toen een paar regels die zo uit een romantisch gedicht konden komen. ‘De hemel is zwart en het water is zwart.’ Dat was ik met hem eens, maar met wat erop volgde niet.
Met onheilspellende stem vervolgde hij: ‘Je rookt nu je laatste sigaret, want jij gaat straks overboord.’ Op dat moment is je brein een wonder van redeloos denken. Tientallen gedachten schieten door je hoofd. Over je eventuele redding, je ouders, je vriendin, je zwemkunst, je school, je kleren, kortom over de zin van het leven. En de belangrijkste: als het water maar niet koud is. Help roepen in die herrie was zinloos.
Toen ik ongedeerd in Noord aankwam, belde ik thuis de politie en vertelde over mijn avontuur. Hoe zag die man eruit? Geen idee, het was stikdonker. Heeft hij een sigaret aangeboden? Ja. O, dan weten we wie het is. Die doet geen vlieg kwaad. Hij is alleen een beetje vreemd. Tuut tuut tuut.
Dick de Scally
© 2025 Dick de Scally. Op deze publicatie berust auteursrecht.
Een column van Dick de Scally
Dick schrijft zijn columns geheel op eigen titel.
Overzicht van Dick zijn columns.
