Dus toen ik laatst met het pontje vanaf de NDSM de oversteek naar de Pontsteiger wilde maken, wist ik dat het op dat moment volle maan was. Ik weet niet of de andere passagiers zich er bewust van waren, maar wat ik om me heen zag… Het leek wel een aflevering uit de serie ‘Loveboat’. Naast me een man en vrouw van ergens in de dertig. Toen het pontje richting Centraal naast ons aanmeerde, zei hij dat ze die ook konden nemen. Het werd een soort spel. Hij drong aan op het pontje naar CS, maar zij wilde niet echt. “Kom,” zei hij een paar keer en maakte daarbij aanstalten om naar het andere pontje te rennen. Ze volhardde echter en bleef staan. Ik kreeg de indruk dat ze elkaar nog niet zo lang kenden, misschien was dit wel hun eerste date. En ook hun laatste? Een eindje verderop in het gangpad stonden een jongen en meisje. Ze omhelsden elkaar regelmatig en zoenden. Handjes vasthoudend. Het meisje bloosde van de opwinding. Weer iets verder twee vrouwen. Elkaar liefkozend en soms elkaar omarmend en naar een smartphone kijkend: romantiek anno 2018. Dat is toch het mooie van Amsterdam, dat je als twee vrouwen elkaar ongegeneerd kunt liefhebben. Nou ja, meestal dan. In ieder geval op het pontje. Achter me ook twee vrouwen, een beetje schuchter hand in hand, recht voor zich uitkijkend. Volgens mij toeristen, die niet wisten wat er in onze stad allemaal kan en mag. Welkom in Amsterdam! En ik mijmerend… Hoe ik bij volle maan jaren geleden mijn eerste date had met mijn schatje en afscheid van haar nam bij het laatste pontje naar de stad. Onze eerste zoenen toen. Ik had bij sommige stellen de neiging om op ze toe te stappen, om te vertellen over mijn eigen romantische momenten bij de pontjes. Maar ja, vond ik ook een beetje overdreven, dus maar niet gedaan. Maar ik dacht wel: typisch gevalletje volle maan. Ruud van Dijk |
|||||
Overzicht “Alle Pontjesverhalen“
|
|||||
Reageren? Stuur uw e-mail naar Ruud van Dijk
Op de hoogte blijven van toekomstige pontjesverhalen? |